Iwo Białynicki-Birula o „dobrej zmianie”

Warto dodać tu uwagę dla niefizyków. Otóż Iwo Białynicki-Birula to uczony klasy światowej, mający ogromny autorytet wśród kolegów. Jak się zdaje, młodsi uczeni zbyt rzadko zabierają głos na temat tego, co od roku dzieje się w Polsce.

Na razie jest to „tylko” festiwal kłamstw, niekompetencji, bufonady, zmasowanej propagandy, odwoływania się do przesądów i najgorszych emocji. Naigrawanie się z rozumu, moralności i wartości chrześcijańskich (które przecież powinny być bliskie niektórym katolikom, także arcybiskupowi Markowi). Psucie niemal każdej instytucji, którą można zepsuć. Szkoły nie są od nauczania, że człowiek ma duszę od chwili poczęcia. Ewolucja nie jest ekstrawaganckim przypuszczeniem niektórych naukowców. Powstanie warszawskie było tragedią, a nie triumfem i okazją do przebieranek. Lech Kaczyński był bardzo przeciętnym politykiem, który zginął tragicznie w wypadku lotniczym. Katastrofa w Smoleńsku nie miała w sobie nic z martyrologii, nikt tu nikogo nie zdradzał o świcie, był już późny ranek i usiłowano lądować, nie widząc lotniska. Doprawdy nie ma za co stawiać pomników. A spieszono się dlatego, że telewizje czekały na rozpoczęcie transmisji. W Katyniu bowiem miało nastąpić otwarcie kampanii wyborczej. Gdyby nie katastrofa Lech Kaczyński przegrałby jesienią 2010 roku wybory i dziś nikt by już o nim nie pamiętał.

Na razie mamy do czynienia z pokojową inwazją barbarzyńców, którzy w nosie mają standardy Europy i których bawi oddawanie stolca do fortepianu. Robią to, by przypodobać się swojemu naczelnikowi, człowiekowi małemu pod każdym względem, mściwemu i tchórzliwemu, który nie zna żadnego języka obcego, a swój własny nieznośnie kaleczy, posługując się nim w sposób pretensjonalny i niegramatyczny, niechlujnie wymawiając słowa. Mądrość naczelnika każe nam zrywać więzy z Niemcami i Francją, licząc na to, że naszej skóry będą bronić Stany Zjednoczone i Wielka Brytania (czemu miałyby to robić, tego nie wiemy). W rezultacie przesuwamy się po mapie na wschód, mozolnie metr po metrze. Dzieje się to powoli, każdego dnia, i właściwie nie wiadomo, kiedy protestować, bo to jak protest przeciwko nasuwaniu się lodowca. Niedługo możemy niepostrzeżenie znaleźć się tam, gdzie Białoruś. Wielu Polaków nie widziałoby w tym pewnie niczego złego, w końcu żyliśmy przez tyle lat na skraju sowieckiego kołchozu i trzeba było jakoś się urządzić. Miało to zresztą pewne zalety: nie było bezrobocia, o wszystkim decydowały urzędy i można sobie było na nie po cichu narzekać. Za to jaki spokój! Media przynoszą same dobre wiadomości, policja ma kartotekę wszystkich nieprawomyślnych, kraj uporządkowany jest do imentu. Zresztą nie ma się co straszyć Białorusią, urodził się tam Adam Mickiewicz, a niedawno odwiedził ten kraj z wizytą Marszałek Senatu, który mówi, że Łukaszenka to ciepły człowiek, a do Bogdana Borusewicza nie ma zaufania.